Seria 200
Historia modelu 240
Volvo serii 200 zostało wprowadzone na rynek jesienią 1974. Pierwsza cyfra oznaczała nową serię, druga liczbę cylindrów, trzecia zaś liczbę drzwi. Na pierwszy rzut oka wyglądało bardzo podobnie do wcześniejszej serii 140/160, ale wykorzystano również doświadczenia Volvo Experimental Safety Car [VESC], zbudowanego w 1972 eksperymentalnego prototypu bezpiecznego samochodu. Z przodu zastosowano zawieszenie McPherson zaś zawieszenie tylne było zmodyfikowane w stosunku do serii 140. Zmodyfikowane zostały również hamulce.
Jednak główne zmiany dotyczyły silnika. Niektóre modele - 242L, były nadal sprzedawane z silnikiem B20A, większość innych wersji otrzymała nowy 4-cylondrowy silnik B21. Posiadał on żeliwny blok i wał korbowy podparty na 5 łożyskach oraz napędzany paskiem wałek rozrządu w głowicy. Z pojemności silnika 2127cm3 uzyskano moc 97 koni mechanicznych dla gaźnikowej wersji B21A oraz 123KM z B21E z wtryskowym układem zasilania. Model 260 otrzymał nowy silnik opracowany wspólnie przez Peugeota, Renault i Volvo (zwany PRV) - V6 B27E o pojemności 2664cm3 i mocy 140KM. Blok silnika był aluminiowy z mokrymi tulejami cylindrów.
Nowe samochody były oferowane w sześciu wersjach modelu 240 i dwóch wersjach 260. 244GL była wersją najbogatszą wyposażoną we wtrysk paliwa i skórzaną tapicerkę. 264GL dawał do wyboru skórzaną lub pluszową tapicerkę i miał elektryczne szyby. Wspomaganie kierownicy było standardem w 244GL oraz w 264. Wszystkie modele umożliwiały wybór manualnej lub automatycznej skrzyni biegów.
Modele 1976 zostały wprowadzone na jesieni 1975 z kilkoma zmianami. Dodano nowy silnik, gaźnikową wersję B27 o mocy 125KM z gaźnikiem SU, dostępny wyłącznie w modelach 264DL oraz nowym kombi 265DL. B21A otrzymał nowy wałek rozrządu dzięki któremu zwiększono moc do 100KM, zrezygnowano natomiast z silnika B20A ze względu na regulacje dotyczące emisji spalin. Wprowadzono dwie nowe manualne skrzynię biegów: czterobiegową M45, oraz czterobiegową z elektrycznie sterowanym nadbiegiem (M46), włączenie/wyłączenie nadbiegu odbywało się przełącznikiem umieszczonym w górnej części lewarka i nie wymagało użycia sprzęgła. Zastosowano również bardziej bezpieczne koło kierownicy. Części układu wydechowego zostały pokryte warstwą aluminium w celu uzyskania dłuższej trwałości.
Z okazji 50-cio lecia Volvo w 1977 wypuszczono ograniczoną serię modelu 240, 244DL "rocznicowy". Samochód był w kolorze srebrny metallic z czarnymi i złotymi elementami dekoracyjnymi i pluszową tapicerką. Na schowku przymocowana była srebrna plakietka z napisem "Volvo 1927-1977." Specjalne plakietki były umieszczone również na przednich błotnikach. Jako standardowe wyposażenie modelu 264GLE wprowadzono automatyczną skrzynią biegów, lekkimi felgami oraz klimatyzacją.
Wprowadzono również nowe metody kontroli jakości gdyż okazało się, iż dotychczasowe zabezpieczenia antykorozyjne i powłoki lakiernicze były poniżej obowiązujących standardów i wiele egzemplarzy z lat 1975/76 poważnie rdzewiało. W 1977 volvo uzyskało brytyjską nagrodę w zakresie bezpieczeństwa, zaś w USA Volvo 240 zostało wybrane jako wzorzec do opracowywania amerykańskich standardów bezpieczeństwa.
W modelach przeznaczonych na rynek amerykański wprowadzono trójdrożny katalizator wraz sondą lambda.
W marcu 1977 Volvo w trakcie salonu w Genewie pokazało swój nowy model 262. Był to model zaadresowany do wyższego segmentu rynku. 262 bazowało na 264 i faktycznie Volvo wysyłało zestawy 264 do Bertone w Turynie gdzie dokonywano odpowiednich modyfikacji. Obniżone siedzenia otrzymywały czarną skórzaną tapicerkę, drzwi i drewniane panele.
W latach 1976/77 wyprodukowano 3239 sztuk dwudrzwiowych 260-tek, zaś wiosną 1977 został wprowadzony 262C, początkowo dostępny jedynie w kolorze srebrny metalik z czarnym winylowym dachem. Od 1979 wprowadzono pewne modyfikacje między innymi nowe aluminiowe felgi i przedni spoiler. Dostępna była również wersja ze złotym lakierem metalic. Produkcja została czasowo wstrzymana latem 1980, a następnie wznowiona wiosną 1981 z nowym wystrojem przodu auta. Model 262C został wyprodukowany w ilości 6622 sztuk sprzedanych w większości w USA i Europie. Ten model był naprawdę dobrze wyposażony m. in. w przyciemniane szyby, ogrzewane przednie siedzenia, elektryczne lusterka, antenę i szyby, oświetlenie bagażnika i komory silnika a także wspomaganie kierownicy
Rok 1978 przyniósł kilka modyfikacji o pomniejszym znaczeniu głownie w przedniej części nadwozia. Przeprojektowano także siedzenia. Wprowadzono model 242GT (niedostępny na rynku brytyjskim). Był to sportowy, dwudrzwiowy samochód z lekkimi felgami, wspomaganiem kierownicy, światłami przeciwmgielnymi, czterobiegową skrzynią z nadbiegiem oraz sztywniejszym zawieszeniem.
Modele 1979 roku wersje GL i GLE otrzymały prostokątne reflektory i nową osłonę chłodnicy (grill) oraz nowe tylnie światła. Przednie zawieszenie zostało wyposażone w sztywniejsze amortyzatory, cięższe drążki stabilizujące.
Pojawił się również model napędzany dieslem D24 - sześciocylindrowym silnikiem Volkswagena o pojemności 2383cm3 i mocy 82KM.
Ta wersja nigdy nie znalazła uznania na rynku brytyjskim ale była bardzo dobrze przyjęta w Europie i USA. Przeprojektowanie 264GLE uczyniło z niego auto luksusowe popularne w kręgach zamożniejszych oraz jako samochody firmowe. Najwyższym modelem z silnikiem czterocylindrowym był 240GLE. Napędzany silnikiem B21E umożliwiał wybór pomiędzy trójprzełożniową skrzynia automatyczną oraz manualną czwórką z nadbiegiem. Lekkie felgi, przedni spoiler podobnie jak wspomaganie kierownicy były wyposażeniem dodatkowym, dostępnym jako opcja.
W 1980 roku wprowadzono model 244GLT (Grand Luxe Touring) wyposażony w czterocylindrowy silnik B23E z wtryskiem paliwa osiągający 140KM lub w silnik V6 o mocy 141KM, w wersji kombi dostępny był jedynie silnik V6.
Samochód miał usportowiony wygląd z niskoprofilowymi oponami na lekkich wieloszprychowych felgach.
244GL silniki B23A miały nowe bloki i moc 112KM, zaś B23E oferowały moc 136KM. B23E były montowane również do wersji GLT. Nowy silnik V6 B28 o mocy 155KM został wprowadzony w serii 264. W Szwecji wprowadzono model 240 Turbo z silnikiem B21ET o mocy155KM. Model ten nigdy nie znalazł się na rynku brytyjskim ze względu na brak możliwości zamontowania kierownicy z prawej strony z powodu konstrukcji kolektora wydechowego. Volvo otrzymało również małą ale istotną z punktu widzenia bezpieczeństwa modyfikację - lusterko kierowcy likwidujące martwe pole widzenia.
Model 1981 charakteryzował się między innymi mniejszymi zderzakami, przeprojektowanymi światłami tylnymi w modelu kombi, zmienionym przednim spoilerem oraz zmienionym wyglądem deski rozdzielczej. Wiele zmian pojawiło się również pod maską. Wersja GL otrzymała silnik B23A o mocy112KM. Jego wysoki stopień sprężania 10.3:1 dał przyczynę do uskarżania się przez klientów na tzw. 'pinking'. 240 GLE miał silnik B21E, zaś GLT silnik B23E o mocy obniżonej do 136KM. W tym czasie wprowadzono również udoskonalenie w kontroli emisji spalin.
W 1983 wszystkie wersje otrzymały oznaczenie '240'. Dostępne były trzy silniki 106-konny B21A, 112-konny B23A oraz diesel D24 o mocy 82KM. Model GLT był nadal dostępny z silnikiem B23E. Wszelkie inne dodatki były możliwe do instalacji według zamówienia klienta. Silnik V6 pozostał tylko w wersji kombi, zaś do 240 zastosowano grill i maskę silnika z modelu 260. 240 z silnikiem B23A otrzymała nową skrzynię pięciobiegową.
W 1984 znowu dokonano pewnych modyfikacji, jak na przykład nowa głowica w silniku B23E, która pozwoliła na uzyskanie 129KM mocy. Automatyczna skrzynia biegów AW71 używana w modelu 760 została wprowadzona również do serii 240. Zastosowano również bezazbestowe klocki hamulcowe.
W 1985 wprowadzono więcej zmian w silnikach, wprowadzając silniki o "niskim tarciu". Zmiana ta miała na celu przedłużenie żywotności silnika i poprawę ekonomiczności. Nowe silniki to B230 oraz dwulitrowy B200. W tym roku również zaniechano produkcji serii 260.
W 1986, w którym liczba sprzedanych 200-etek przekroczyła dwa miliony, samochód poddany został kolejnemu faceliftingowi. Przód samochodu uległ znacznym zmianom, nowy grill, nowa pokrywa silnika, nowa pokrywa bagażnika. Trójdrożny katalizator z sondą lambda (redukujący moc silnika o ok. 10%) został wprowadzony na rynek brytyjski. Wprowadzono również bezazbestowe okładziny sprzęgła. Wszystkie wersje sprzedawane były z 8-letnią gwarancją na korozję oraz "długowiecznym" układem wydechowym.
Do końca produkcji serii 200 w 1993 wprowadzono już niewiele zmian.
W modelu 1988 polepszono zapalanie zimnego silnika 2,3 l z wtryskiem. W kolejnym roku wprowadzono nowy silnik B230F z systemem diagnostycznym. Model 1990 otrzymał nowa klapę bagażnika w wersji kombi, poduszkę powietrzną kierowcy. Okresy pomiędzy przeglądami wydłużono do 15000 km.
W 1991 wprowadzono ABS, nowy silnik B230FX o mocy 136KM. W ostatnim roku produkcji 240 otrzymała bezferonową klimatyzację i kolejną wersję silnika o obniżonej emisji spalin przeznaczoną na rynki Kalifornii i Szwecji. W ostatnich latach produkowano już tylko wersję kombi.
Tekst Boba Isaaca z www.volvoclub.org.uk spolszczył i uzupelnił Michał Milewski
Zapraszamy na polską stronę poświęconą serii 200: www.volvo240.pl